Asperges werden in het oude Egypte als tuinplant verbouwd. Onder de Romeinen werd het beschouwd als een afrodisiacum en een groente die de mannelijke potentie versterkte. Na de ineenstorting van het Romeinse rijk legde de katholieke kerk een verbod op het gebruik van asperges - men geloofde dat het bijdroeg aan 'het aanwakkeren van lust'.
Een andere stijging van de populariteit van asperges ontstond in de 17e eeuw en was te danken aan Lodewijk XIV, die het op zijn menu introduceerde.
In het negentiende-eeuwse Duitsland kon men ook als men heel rijk was dat toch niet eten. In het "Boek van Ulm Horticultuur " (1820) stond dat lokale tuinders alle groenten naar de markt mochten exporteren, behalve asperges. Ze waren allemaal bedoeld voor de koninklijke tafel.
Keurvorst Karel Theodoor noemde asperges "de groente van de koning" en plantte er een hele plantage mee vol in zijn zomerresidentie in Schwetzingen.
Nog een bekende aspergeliefhebber was de Russische schrijver, auteur van "Oorlog en vrede", graaf Leo Tolstoj.
Asperges bevatten de stof asparagine. Asparagine helpt ammoniak uit ons lichaam te verwijderen, helpt bloeddruk te verlagen, bloedvaten te verwijden, de leverfunctie en het metabolisme te verbeteren. De plant bevat ook zink, kalium, fosfor, calcium, magnesium, ijzer, B vitamines, vitamine C, E, A, PP.
Asperges bevatten veel voedingsvezels. Asperges zijn rijk aan natuurlijke antioxidanten - inuline en glutathion, die veroudering vertragen. Cumarines, die deel uitmaken van asperges, zijn een echte hulp voor het hart: ze reinigen het bloed goed, voorkomen bloedstolsels en bevorderen de stolling. De groente bevat ook kalium, wat een bloedverdunner is - iets om op te letten als u bloedverdunners gebruikt.
De groente wordt aanbevolen als onderdeel van een afslankdieet, aangezien 100 gram asperges slechts 25 kcal bevat.
Om de asperges meerdere dagen vers te houden, moet u de onderkant eraf snijden en ze in een pot met water bewaren als boeketten.
Reactie schrijven